Samozwańczy varsavianista i krytyk społeczny. Próbował swoich sił w świecie filmu, reklamy, handlu, a nawet społecznictwa. Wieczorami, zwłaszcza w weekendy, walczy w Internecie na argumenty z licznymi antagonistami. Uważa, że czyni go to zamaskowanym superbohaterem. Twórca larpów i gier miejskich, kocha podróżować sposobami niestandardowymi. Jako literacki hipster czyta rzeczy, które już dawno nie są modne i prawdopodobnie już nigdy modne nie będą. Najłatwiej jest go spotkać nieogolonego z kubkiem po brzegi wypełnionym kawą i papierosem niedbale zatkniętym w zębach.
Powiedziała. Tak po prostu. Bez zbędnych ceregieli, oboje zawsze cenili sobie szczerość. „Jest jeszcze ktoś i kocham go. Ale to nie znaczy, że między nami coś się zmieniło. To nie znaczy, że nie kocham już Ciebie. Wciąż chcę z Tobą żyć. Tak jak planowaliśmy, tylko trochę inaczej”.
Często mówi się dziś o poprawności politycznej gromiącej dorobek światowej kultury. Bezpodstawnie? Każdy, kto stoczył internetową dyskusję z radykalną feministką, wie, że nie. Dowolna reklama wykorzystująca motyw seksu oskarżana jest o uprzedmiotowienie kobiet. Ba! Mój własny projekt, nawiązujący do komiksu „Sin City” raz został posądzony o szczucie cycem, mimo że ów ładny biust ubrany był w stanik i znajdował się na artystycznej fotografii. Wielbiciele kobiecych wdzięków, łączcie się! Oto popkulturowe przypadki doskonałego ich wykorzystania, które usiłuje zabić feministyczne plemię!
Tam, gdzie znaleźć można wspólny język, między podzielonymi poglądami Polakami wciąż wznosi się mur. Wspólne elementy światopoglądu odsunięte są na dalszy plan, a podkreślanie swojej odmienności, nawet w tym, co powinno naród łączyć, jest obecnie bardzo często stosowane. „A mury rosły, rosły” – śpiewał Jacek Kaczmarski w kontekście autozniewolenia. Werset ten odnosi się też jednak doskonale także do wykopywania dzielących Polskę rowów nienawiści, pogardy, a czasem ignorancji i braku zrozumienia.
Wsiadając na rower, bardzo staramy się być trzeźwi. Jeśli tego nie dopilnujemy, łatwo o horrendalnie wysoką grzywnę i utratę prawa jazdy, o nieszczęśliwym wypadku nawet nie wspominając. Chyba że jesteśmy naukowcem testującym na sobie dziwne, dopiero co odkryte chemiczne substancje. Wtedy możemy pozwolić sobie na odrobinę szaleństwa.
Każdy miłośnik historycznych ciekawostek wie, jak łatwo na stronach im poświęconych o nachalną, bezpośrednią, chamską agitację polityczną. Jeśli witrynę prowadzi młodociany, internetowy skandalista z zacięciem eksperta, to nie ma siły - będzie propaganda, rak i zgrzytanie zębów. Podsuwamy Wam kilka zakamarków z sieci, w których historia obroniła się przed poglądami małoletnich administratorów.
Bokser o imieniu Diana trafił do fundacji SOS Bokserom po wyjściu poza posesję swojego pana. Mimo że właściciel zgłosił się do władz organizacji, ta odmówiła wydania psa i zaczęła robić wszystko, żeby udowodnić, że zabranie zwierzęcia było zgodne z prawem. Opisana przez nas w październiku historia Diany znalazła swój tragiczny finał w krótkim komunikacie na stronie internetowej fundacji, informującym o śmierci psa. Internauci walczący z nadużyciami organizacji prozwierzęcych nie uznali tego jednak za koniec swojej walki.