Z wszystkich talentów, jakie posiada Jarosław Kaczyński, najważniejszy jest dar zniekształcania rzeczywistości. Wyborcy Prawa i Sprawiedliwości uwierzą w słuszność wszystkich ruchów prezesa, a że są niezgodne z konstytucją – czy kogoś to obchodzi?
Stara mądrość mówi, że nie jest sztuką wiedzieć – sztuką jest zrozumieć. Gdy słucham osób o prawicowych poglądach, odnoszę wrażenie, że coś tam wiedzą, ale za cholerę nic z tego nie rozumieją.
Nie czas na wzajemne łaskotanie umysłów i metafory, czym jest Prawo i Sprawiedliwość. Nie pora na ściganie się w porównaniach, do jakiego zmierzamy ustroju: białoruskiego, ukraińskiego, węgierskiego. Jarosław Kaczyński mianował się zbawicielem narodu – a głos przeciwników odbiera jako herezje godne potępienia.
W tekście podsumowującym skład polskiego rządu, opublikowanym w Today pojawia się porównanie władzy, do której doszedł Jarosław Kaczyński z tą, którą w okresie rządów sanacji miał marszałek Józef Piłsudski. Czy możemy dokonywać zestawienia tych dwóch politycznych sylwetek w oderwaniu od szerszego kontekstu? Czy w dobie tęsknoty za II RP powinniśmy przyrównywać przywódcę PiS-u do największego autorytetu międzywojnia?
Niektórzy wołają, że nie powinno się chwalić „narodowców” za pokojowy przemarsz. Inni wspominają, że hasła skandowane przez maszerujący tłum epatowały mową nienawiści. Warszawa stoi. Nie wygląda, jakby przeszło przez nią tornado. Były śmieci i zużyte race. Nie latała kostka brukowa. Byli rodzice z dziećmi. Był też nieliczny, pijany plebs.
Jak najlepiej trafić do młodego pokolenia, by ukazać im sens patriotyzmu? Oczywiście za pomocą Internetu. Leszek Onak pokazuje nową drogę ku zwiększeniu ludzkiej świadomości na temat polskości.
